เอ๋ หนึ่ง และโหน่ง ที่ร้านบ่แซบเลย
แยกย้ายจากเพื่อนตอนทานกลางวันแล้วเลยแวะไปหาต่าย เนตรนภาที่ ศกว วันนี้มีนักเรียนมอปลายมาสอบเอ็นทรานซ์กันเพียบ เรียกว่า GAT, PAT ซึ่งเราก็แก่เกิ๊นไม่รู้ความหมายมันหรอก เรื่องดีที่สุดวันนี้คงเป็นเรื่องที่เราได้ไปสวัสดีอาจารย์แม่ อ.พจนีย์ วานิช อาจารย์โฮมรูมห้องหกทับสามรุ่นแปดสิบของพวกเรา ซึ่งต่ายพามาได้เวลาเหมาะมาก เพราะเป็นช่วงคณาจารย์กำลังจะทานข้าวกลางวันพอดี (เสร็จโจร) เลยได้ทานข้าวฟรีกับอาจารย์หลายๆ ท่าน เช่น อ.ผ่องพรรณ (ภรรยา ผอ.ศกว คนปัจจุบัน) อ.ประเทือง (สอนวิชาแนะแนว) อ.ทิพาพร (สอนภาษาอังกฤษ) อ.อำพัน สลักคำ และอีกมากมาย ดูรูปเอานะ อิจฉาใช่ปะหล่ะ อิ อิ อิ
อาจารย์พวกเราสวยคงกระพันทุกท่านเลย
อ.พจนีย์ จำพวกเราได้เก่งมากๆ พูดถึงใครแกก็จะเล่าถึงพวกเราสมัยเรียนให้อาจารย์ท่านอื่นได้ฟังด้วย อันนี้ก็แล้วแต่บุญเก่านะครับ ใครน่ารักก็ดีไป ใครน่าเตะก็อายไปเหมือนกัน อันนี้เป็นเบอร์ของอาจารย์นะ 086 720 8810 เพื่อนๆ ลองหาโอกาสโทรศัพท์ไปกราบสวัสดีแก ในโอกาสสำคัญบ้างคงจะดี ท่านคงดีใจมากที่พวกเรายังจำแกได้ ปิดท้ายด้วยการถ่ายรูปกันซักหน่อย โหยมีความสุขจังเลยเพื่อนๆ อยากให้มาอยู่ตอนนี้ด้วยกัน ก่อนกลับ อ.ต่าย ใจดีพาทัวร์รอบโรงเรียน เลยได้ภาพถ่ายอาคารต่างๆ มาฝากเพื่อนมากมาย (ติดตามในหัวข้อต่อไปนะ) แยกจากต่ายแวะไปหาหนึ่ง สุภาวดีที่สำนักงาน การศึกษานอกโรงเรียน เห็นว่าที่นี่มีเน็ตฟรีให้เล่นและแรงปู๊ดได้ใจ แต่ทำไมหนึ่งทำหน้าเซ็งๆ หว่า อ้อ! Server เจ๊งนี่เอง เลย log in ไม่ได้ เอ่อ อันนี้ก็ช่วยอะไรไม่ได้นะครับ
อาคารใหม่ ศาลาประชาสัมพันธ์ เป็น Hall of frame และ ห้องรับแขกของโรงเรียน
จากนั้นก็เดินไปห้างซุ่นเฮง ห้างไฮโซหนึ่งเดียวใจกลางเมืองศรีสะเกษ แวะไปที่ร้านซีเอ็ดชั้นสองก่อนเลย เพราะจะไปทักภาณุวัฒน์ แต่ไม่มีพนักงานคนไหนรู้จักซะนี่ อ้าว! แล้วไงต่อละหล่ะ ตู อ้อเรามีตัวช่วยคือ อ้าน ลำพัน นั่นเอง..... ว่าแล้วก็ลงไปแผนกซุปเปอร์มาร์เก็ต มองเท่าไหร่ก็ไม่เห็นใครหน้าเหมือนอ้านซักคน (หน้ากลม ผมหยิกหยอย ขอโทษนะอ้าน ก็ห้าปีที่แล้วจำได้อย่างนี้นี่หว่า) เอ๊ะ! หรือจะหนีตามกันไปแล้ว (ล้อเล่นนะ) เลยถามพนักงานแถวนั้นดู เขาบอกให้กลับหลังหันแล้วจะเห็น ประมาณว่าถ้าอ้านเป็นงู คงจะฉกเอ็งตายไปแล้ว ไอ้เซ่อ! บัดนั้นเอง... อ้าน ครับพี่น้อง กำลังทำงานอยู่อย่างขะมักเขม้น ไม่สนใจใครทั้งนั้น สมเป็นพนักงานตัวอย่างของห้างสุดหรูแห่งศรีสะเกษซิตี้ แล้วหันมามองหน้าเราแว๊บนึง แล้วทำงานต่อ แต่คงนึกขึ้นได้ว่าลูกค้าที่ไหนจะมาวีนกูหรือเปล่าวะ เลยเงยหน้ามองอีกทีพร้อมกับรอยยิ้มพิมพ์ใจ (แต่ยังจำไม่ได้ว่ามันเป็นใคร)
1…
2….
3…..
ปิ๊ง!
“เอ้ย~~~ 55555” นี่คือคำทักทายคำแรกของคุณลำพันครับพี่น้อง
สรุปว่าจำเพื่อนได้แล้ว เลยคุยใหญ่เลยและลืมลูกค้าไปเลยเช่นกัน อืมม์ .... พนักงานดีเด่น T^T
เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปอ้านมาอวดเพราะ จนท ของห้างไม่ยอมให้ถ่ายรูปในห้าง ว้า อดกัน~~~ แต่เป็นเอาว่า เธอผอม แบน (หมายถึงลำตัวนะ อย่าคิดมาก) ผมยาวเหยียดตรงปิดใบหน้าไปหนึ่งในสาม เทรนด์ดาราเกาหลีตัวพ่อ ส่วนภาณุวัฒน์ย้ายไปทำงานที่ กทม แล้วแต่ไม่มีเบอร์ติดต่อ ว้า (รอบสอง) เสียดาย~~~ หลังจากกวนประสาทเพื่อนจนอิ่มใจแล้ว ก็เลยแวะไปซื้อนมกับขนมปังปิ้งไปเซ่นสองสาว ดาว และ หนึ่งที่ร้านยา
ทานอาหารนอกบ้าน ไฮโซที่สุด
วันนี้ทานข้าวนอกบ้านอีกแล้ว ไฮโซเช่นเคย ปูเสื่อบนฟุตบาทหน้าร้านแล้วเริ่มกินเตี๋ยวอย่างหิวซก คืนนี้มีเอ๋ พิมลทิยาและแฟน ต่าย และ สิ่วมาแจมด้วย และแล้ว การนินทาเพื่อนก็เริ่มอย่างเป็นทางการ โดยการไล่ชื่อเลขที่กันครบทุกคนเลย พวกเราสามารถอัพเดทเพื่อนๆ ได้เกือบหมดแต่มีอยู่หลายคนอะ ที่จนปัญญาเพราะไม่รู้ข่าวคราวเลยคือ โอ๋ นพดล มนัส มะณู แจ๊ส ดารารัตน์ ลงกรณ์วิทยา ศักดิ์สยาม เป็นต้น ใครที่มีเบาะแสช่วยแจ้งเราด้วยนะ เพื่อนๆ ให้อภัยแล้วกลับมาเถอะ เดี๋ยวจะหาว่าพวกเราคุยแต่เรื่องไร้สาระ ท้ายสุดตอนจะแยกกันกลับบ้านนี่แหละ เฮียสิ่วกับครูต่ายเกิดไอเดียอยากทำธุรกิจระหว่างประเทศขึ้นมา แล้วไอ้พวกที่นั่งฟังอยู่รับลูกซะนี่ เลยคุยกันซีเรียส เป็นเรื่องเป็นราวมากๆ คาดว่าถ้าทำสำเร็จคงเป็นธุรกิจของรุ่นเราได้ คุยกันลากยาวไปจนเที่ยงคืนค่อยแยกย้ายกันกลับบ้าน
ปรัชญาโรงเรียนที่ตึกหนึ่ง ฝั่งห้องวิชาการ
สุดท้ายแล้ว ได้กลับมาศรีสะเกษอีกครั้งในรอบห้าปีนี้มีความสุขดีจริงๆ เพราะได้เจออาจารย์ เพื่อนๆ หวนรำลึกถึงวันเก่าๆ และได้เพื่อนใหม่ (พี่หมู เด็กน้อยอนุบาลเพื่อนบ้านหนึ่ง สุภาวดีที่เรียกเราว่า น้องหนึ่งอยากเต็มปากเต็มคำ น่ารักมาก ใครสอนให้พูดเนี่ย) ทำให้ได้กำลังใจพร้อมสำหรับไปเรียน คาดว่าอีกสามสี่ปีข้างหน้าคงได้มาเจอเพื่อนๆ อีกในงานคืนสู่เหย้า 100 ปี ศกว ในปี 2555 นะ
Cheers~
โรงแรม เดอะ เอส พี
คราวนี้เราเลือกพักที่โรงแรมใหม่ชื่อ เดอะ เอส พี เห็นว่าเพิ่งเปิดเมื่อปลายปีที่แล้ว เป็นโรงแรมขนาดเล็ก สไตล์ฮิปโฮเต็ล มีไม่ถึง 30 ห้องแต่สะอาด น่าอยู่และดูทันสมัยดี โรงแรมนี้ตั้งอยู่ถนนวันลูกเสือ อยู่ตรงกันข้ามกับมูลนิธิสว่างจิตศรีสะเกษ อยู่ในเมืองนี่เอง เดินข้ามถนนไปสองบล็อกก็ถึงถนนขุขันธ์แล้ว เราหาโรงแรมนี้เจอจากเน็ต นอกจากเป็นโรงแรมใหม่ราคาก็ไม่แพงอีกด้วย ค่าพักคืนละ 420 บาท แต่ไม่มีอาหารเช้านะ (ดีแล้วหล่ะเพราะอยากทานอาหารอร่อยๆ ในตลาดดีกว่า) ส่วน Facility ก็มีนิดหน่อยสมราคา ไม่มีร้านอาหารแต่มีบริการส่งอาหารถึงห้อง รวมๆ ถือว่าดีทีเดียว เพื่อนๆ เรามาจากต่างจังหวัดก็แวะมาพักนะ เอ เหมือนโฆษณาให้โรงแรมยังไม่รู้
แหล่งรวมรุ่น
ตึกหนึ่ง ศูนย์บัญชาการ ศกว
แต่นัดเพื่อนไว้ตอนค่ำ เย็นนี้เลยไปจ๊อกกิ้งที่โรงเรียน ศกว ซะหน่อย ถือโอกาสไปถ่ายรูป Update มาให้พวกเราได้ชมกันด้วย โอ แม่เจ้า โรงเรียนเราพัฒนาอย่างแรง หลายอย่างดูผิดหูผิดตาไปหมดเลย ทั้งอาคารเรียนใหม่ๆ หอประชุมอลัง ศาลาประชาสัมพันธ์ หอสมุดไฮโซ โรงอาหารใหม่ Landscape รวมไปถึงกิจกรรมกลางแจ้งอย่างรำไทเก็กของกลุ่มอาม่าอากงเสื้อเขียวด้วย รู้สึกเหมือนมาโรงเรียนแห่งใหม่ ที่ไม่ใช่โรงเรียนที่พวกเราเคยเรียนเลยอะ แต่ยังมีกลิ่นไอของบรรยากาศเก่าๆ แทรกอยู่ตามอาคารเรียนหลังเดิมบ้าง เช่น ห้องปกครอง ห้อง 211 (รู้สึกเสียวหลังอะดิ) ห้อง Home room ของพวกเรา ป้ายชื่อประธานนักเรียน ศาลเจ้าพ่อชุมพลวิเศษ ยังมีให้คิดถึงวันเก่าเมื่อสิบกว่าปีก่อนได้ชัดเจนดี เดินยังไม่ครบรอบโรงเรียนเลยมืดซะและ ดาวมารับที่โรงเรียนไปรวมพลที่ร้านยาของหนึ่ง เพื่อเจอเพื่อนๆ
วันนี้มีเพื่อนมาหลายคน ทั้งได้เจอตัวกันหรือได้พบกันทางเสียง อัพเดทสารทุกข์สุขดิบกันมีความสุขมาก เพื่อนที่มาเจอกันตัวเป็นๆ ก็มี
หนึ่ง สุภาวดี (เภสัชกร เจ้าของร้านนอมินี)
ดาว ปาลิดา (อาจารย์ วิทยาลัยสารพัดช่าง เจ้าบ้านตัวจริง)
ต่าย เนตรนภา (อาจารย์ ศกว)
เอ๋ พิมลทิยา (พยาบาล รพ ไพรบึง) และ แฟนหนุ่ม น้องต้อม
หน่อย (สนธยา) นัตกิตา (เจ้าแม่กองคลัง ร้าน ส.การโยธา)
เอ๋ สมพร (ร้าน วังวรวุฒิ)
สิ่ว ปรมินทร์ (ร้าน ไทยเซ็นทรัล)
ที่เซอร์ไพร้สุดๆ คือ สุพรรณ์ ท่านปลัด อบต หว้านคำ แห่งราษีไศล นั่นเองงงงงงง (เพิ่งรู้ว่าสุพรรณ์ชื่อเล่นว่าปุ๊)
ที่ได้ยินทางเสียงคือ โหน่ง ศุภลักษณ์ (เจ้าแม่กองคลัง อบต พร้าว)
ส่วนเพื่อนคนอื่นๆ ที่ได้ข่าวคราวแต่ไม่มีโอกาสเจอกันเพราะต้องไปปิดจ๊อบของตัวเอง เช่น โอ๋ เสกสรร (ธนาคารกรุงศรีอยุธยา ศรีสะเกษ) และโจ้ วรวิทย์ (เลขานายกเทศมนตรี ห้วยทับทัน) ไปเชียร์ฟุตบอล เอ๋ (อัญชลี) ชนันท์ภัทร และ มุก (สุพรรณี) ขนิษฐา (น้ำดื่มศรีต้นสน) ติดงานที่บ้าน ศรัณญา (สรรพากร อ.น้ำเกลี้ยง ศรีสะเกษ) ไปงานศพ เป็นต้น
ปลัด อบต ปุ๊ สุพรรณ หนึ่ง และเฮียสิ่ว ไทยเซ็นทรัล
มากันเยอะอย่างนี้ต้องฉลองด้วยการทานข้าวนอกบ้านซะแล้ว ว่าแล้วพวกเราก็ปูเสื่อบนฟุตบาทข้างถนนหน้าร้านยาของหนึ่ง สุภาวดี ทานข้าวนอกบ้านกันที่นี่ซะเลย (โอว์ ไอเดียนี้มาจากใครวะเนี่ย) ทานข้าวและพูดคุยกันมีความสุขมาก โดยเฉพาะได้เจอเพื่อนๆ และทราบข่าวคราวพวกเรา เช่น ได้เจอสุพรรณ์ครั้งแรกนับตั้งแต่เรียนจบ นั่นมัน 16 ปีแล้วนะพี่น้อง ปลัด อบต เราเลยมีลูกไปแล้ว 2 คน แสดงความยินดีไปยังคุณพ่อคนใหม่อีกคนคือ โจ้ วรวิทย์ ที่มีลูกชาย อายุประมาณหนึ่งเดือนเท่านั้นเอง ชื่อเท่มากมาย ได้ใจลุงๆ ป้าๆ มากคือ น้องดิน (ชื่อเล่น) หรือ แดนไทย (ชื่อจริง) โห เอาสมองส่วนไหนคิดชื่อลูกวะโจ้...เท่โคตร และ ประกาย ที่แต่งงานไปแล้ว ก่อนหน้าโจ้วรวิทย์ไปหน่อยเดียว สิ่ว ปรมินทร์เล่าให้ฟังว่าเป็นบุพเพอาละวาดมาก เพราะวันที่ organizer เขาพาโจ้ไปดูตัวอย่างอาหารในงานแต่งงาน (ที่กรุงเทพ) เพื่อเลือกมาใช้ในงานตัวเอง (ที่ ศกว) งานที่ไปดูน้านนนน...เจ้าบ่าวชื่อ ประกาย บุญรุ่ง ครับพี่น้อง กลายเป็นว่าโจ้เลยได้ไปงานแต่งประกายโดยบังเอิญเฉยเลย ฮาดีหว่ะ
HIPPO is crazy architect student. I was born at E-sarn so my snout so flat within the square face, and shape angle chin but so sadly that I roughly bad on speaking Laos. I believe that eating "Pla Dake" everyday will increase my native language skill, that's why i'm really enjoy eat Som Tum Laos everyday. Currently, I'm doing post graduated course at school of ABP, Melbourne University. I found that one of the best way to made myself overcome the lonely moments at here is joining Blogger because it is very easy way that available me to keep in touch with u guys. I wish, at lease 3 years at one of most world liveable city, will be both enrich and reward my life and study. U r welcome to survey my small world and also to catch up u soon. Cheer :)
สมัครสมาชิก
บทความ [Atom]